Dit verhaal gaat over Lina. Lina is 14 jaar geleden met haar toen nog jonge zoon in Nederland komen wonen. Lina moest Afghanistan ontvluchten.

Het verhaal van Lina is zeker niet uniek. Dagelijks verlaten veel mensen noodgedwongen huis en haard om elders een veilig onderkomen te vinden. Vaak reizen ze op een soortgelijke mensonterende wijze, angstig en onzeker over de toekomst.
Dagelijks zien wij vluchtelingen op TV of lezen we berichten in de media. En, met de tijd raken we steeds meer gewend aan deze beelden. Lina is één van die vele gezichten.
Maar Lina is ook een (veer)krachtige vrouw, een inspirator, een inwoner van Nuth, een Beekdaelenaar met haar eigen verhaal.
Tijdens het ‘Dich kin ich’ festival vertelde Lina haar verhaal. Een verhaal zo inspirerend dat we het graag willen delen met iedereen in de vorm van dit interview.

Waar liggen je roots, waar ben je geboren en getogen?
Ik ben geboren in Afghanistan. Op jonge leeftijd ben ik met mijn ouders gevlucht naar Iran vanwege de Afghaanse oorlog. Een oorlog tussen de Sovjet-Unie en de moedjahedien, die begon in 1979. Na 10 eindigde deze oorlog toen de Sovjettroepen zich terugtrokken uit Afghanistan, daarna brak de Afghaanse Burgeroorlog uit. 28 jaar lang heb ik in Iran gewoond. Ik woonde eigenlijk net aan de andere kant van de grens met Afghanistan.

Dat is een hele lange tijd en een groot deel van je leven. Ben je een Iraanse burger geworden?
Ondanks dat Iran en Afghanistan qua cultuur in heel veel zaken veel gemeen hadden, bleef mijn gezin gedurende de 28 jaar een niet-officiële status houden. Iraanse staatsburger werden wij dus niet.
Zo kocht mijn familie bijvoorbeeld een huis, we betaalden het huis maar het huis stond niet op onze naam. Het huis stond op naam van een Iraanse familie. Zo ging ik ook naar school. Maar ook dit was niet officieel. Soms zat je op school en werd je ineens uit de klas gehaald. Dan mocht het niet meer en kon je naar huis.
Ik hield altijd al erg van literatuur en schreef veel gedichten in die tijd.
Na 28 jaar moest mijn familie Iran weer verlaten en teruggaan naar Afghanistan. Kort nadat ik terugkeerde in Afghanistan ben ik gevlucht met mijn zoon van toen 6 jaar oud.

Zo’n beslissing, je familie te verlaten, en om als vrouw met een klein kind zo’n gevaarlijke reis te maken, dat doe je niet zomaar. Hoe verliep de reis naar Nederland?
Ik heb het liever niet over die periode terug van Iran naar Afghanistan, dat vind ik heel erg moeilijk.
Toen ik wegging ben ik vanuit Afghanistan richting Turkije gereisd. We gingen veel via de bergen, stukken te voet en stukken op een vrachtwagen. Vanuit Turkije werden we op kleine bootjes gezet die ons naar Griekenland brachten. Zo’n volle boot op zee. Ik kon niet zwemmen en mijn zoontje ook niet. Ik was heel erg bang.
In Griekenland aangekomen werden we met de groep in een soort gevangenis gezet. In een grote ruimte. Dit duurde 20 dagen. Daarna kreeg ik een document waarmee ik verder konden reizen door Europa. Dat reizen moest ook weer geregeld worden en pas na het betalen van heel veel geld ging de reis verder. Geen idee waarnaartoe of waar deze zou eindigen. Wij werden naar Nederland gebracht. Ik kwam met mijn zoontje terecht in het azc Ter Apel.
Na 2.5 jaar in verschillende azc’s te hebben doorgebracht kwam ik in Nuth terecht.
Ik dacht eerst dat ik naar Duitsland gebracht was. De taal die ik hoorde klonk heel anders.
Ik had me vanwege de bootreis naar Griekenland voorgenomen te leren zwemmen. Dat ben ik ook gaan doen. Het water in het zwembad riep herinneringen op aan de bootreis. Maar ik ben blij dat wij hebben leren zwemmen

Hoe verliep je inburgering in Nuth?
De inburgering ging niet makkelijk. Mijn zoon werd ziek en hij werd voor langere tijd in het ziekenhuis opgenomen. Daardoor miste ik Nederlandse lessen, maar ik was verplicht het examen Nederlands te doen. Ik was toen best eenzaam en kreeg ook last van depressies. Na veel onzekerheid en het zoeken naar hulp, lukte het mij om hulp te krijgen bij het leren van het Nederlands. Daarna haalde ik mijn examen. Ik vond die hulp in het Taalcafé van Heerlen. Hier oefende ik samen met vrijwilligers. Ik vond het jammer dat je voor deze hulp naar Heerlen moest gaan en dat die niet in Nuth kon.

Eigenlijk ben jij de uitvinder van het Taalcafe Nuth, toch?
In die tijd woonden in Nuth meer nieuwe mensen, meestal met een Syrische afkomst. Ik wilde niet dat hen hetzelfde overkwam als wat met mij gebeurde toen ik hier aankwam.
In die tijd had ik verschillende vrijwilligersbaantjes zoals in de gehandicaptenzorg, ik hielp bij Op den Toren en bij de Wereldwinkel in Nuth. In de wereldwinkel ontmoette ik Marie-Rose. Ik vertelde mijn verhaal. Marie-Rose hielp mij toen met het opzetten van het Taalcafé in Nuth. Al snel kwamen er meer vrijwilligers meehelpen en ook de bibliotheek.
Ik sprak allerlei mensen op straat aan en vroeg hen om naar het Taalcafé te komen. Dat werkte heel goed. Er kwamen steeds meer gezinnen en moeders met kinderen. En zo ontstond het Taalcafé op de woensdagavond, nu 6 jaar geleden.
Het is een fijne plek met veel steun voor volwassenen en kinderen.

Hoe gaat het nu met jullie?
Goed, mijn zoon studeert aan de Hogeschool Zuyd. Ik hou nog steeds van literatuur en schrijf af en toe ook een gedicht ook in het Nederlands. En ik heb leuk werk.

In Nederland moest je een nieuwe passie zoeken in je werk. Hoe deed je dat?
Ik dacht na over wat ik echt leuk vond behalve literatuur. En met de vrijwilligersbanen kreeg ik ook een beter idee over mogelijk werk. Schoonheidsspecialiste leek me echt iets. Ik hou ervan om mensen mooi te maken. Dus ging ik de opleiding tot schoonheidsspecialiste volgen.
Naast de basisopleiding heb ik ook verschillende vervolgopleidingen gedaan zoals pedicure en permanente make-up. En, ik wil nog heel graag de opleiding tot Skin-expert volgen.
Nu werk ik als schoonheidsspecialiste voor een bedrijf én sinds enkele maanden heb ik naast dit vaste werk ook een eigen schoonheidssalon in Nuth!

Je grote droom is om volledig in je eigen salon te kunnen werken. Heb je nog plaats voor klanten?
Jazeker! Kom langs bij schoonheidsspecialiste ’Healing Skin Clinic’ in Nuth of kijk op Facebook.